Sinds begin mei 2022 mag ik, Leo Uittenbroek, deel uitmaken van het bestuur van Stichting Thomas Bouwprojecten. Een korte introductie van mijzelf.
Ik ben 50 jaar en woon samen met mijn vrouw Cilia in Mierlo, een dorp tussen Eindhoven en Helmond. Na te zijn opgegroeid in een dorp bij Rotterdam ben ik rond m’n dertigste naar Almere verhuisd om dichter bij m’n werk te wonen en met te trein te kunnen forenzen. Lang heb ik niet in Almere gewoond: vrij snel na m’n verhuizing kreeg ik een relatie met Cilia. Ze bleek niet overtuigd te kunnen worden dat Almere een fijne plek is om te wonen, zodat ik naar het zuiden ben getrokken trokken en daar heb werk gezocht.
Ik werk voor Philips. Als octrooigemachtigde houd ik me bezig met het beschermen van innovaties op het gebied van “knippen en scheren”. Daarnaast ben ik bestuurslid van het Philips Pensioenfonds. In m’n vrije tijd wandel, fiets en kampeer ik graag, loop ik halve marathons en breng ik veel tijd door in de tuin, zowel werkend als luierend. Ook ben ik actief in de Ledenraad van Amnesty International Nederland.
Eind 2021 kreeg ik tijd beschikbaar nadat ik besloten had mijn rol in de gemeentepolitiek van Geldrop-Mierlo te beëindigen. Die tijd wilde ik graag nuttig besteden, ik had alleen nog geen idee waarmee of waarvoor. Via het vrijwilligersplatform NL Voor Elkaar werd ik benaderd door de secretaris van het bestuur. Of ik wellicht de plek in kon nemen van een bestuurslid dat al afscheid had genomen.
Van de Stichting Thomas Bouwprojecten had ik nog nooit gehoord, maar na een bezoek aan de website wilde ik graag afspreken om meer over het werk van de stichting te horen. Het ondersteunen van projecten die onderwijs voor minder kansrijke groepen mogelijk moeten maken sprak (en spreekt) me erg aan. Na dit eerste gesprek volgden er nog twee met andere bestuursleden, en uiteindelijk mijn toetreden tot het bestuur. Dat ik geen verstand van bouwen heb, bleek geen probleem.
Ik hoop de komende jaren met mijn in eerdere rollen opgedane kennis en ervaring een bijdrage te kunnen leveren aan het realiseren van de doelen van de stichting. Het mooie is dat hiermee mijn eerste grote buitenlandavontuur, een reis met een samenwerkingsorganisatie om op het platteland van Ecuador mee te bouwen aan een school en een gemeenschapshuis, nu een vervolg krijgt dat ik 20 jaar geleden niet had kunnen bedenken.